Werk in woelige tijden

12 mei 2022 • Leestijd 10-12 minuten

Functietitels. Francy kent de vele smaken binnen Albron: van barista tot chef de partie, van floormanager tot cateringbeheerder en van kookdame tot manager Food & Quality.

Op haar eigen visitekaartje staat ook een mooie: teamlead Recruitment & Mobiliteit. In een notendop: ze zorgt dat op elke plek binnen Albron iemand zit die daar past. Die met plezier naar zijn werk gaat en het beste uit zichzelf kan halen.

Hoe bied je zoveel mogelijk mensen een passende plek?

Stralend blauw

Vanaf haar start in 2019 is Francy op en top recruiter. Ze werft wat af. Duizenden medewerkers op allerlei plekken betekent continu nieuwe gezichten verwelkomen: studenten voor een bijbaan in een koffiebar, seizoenskrachten op de Keukenhof, vaste gezichten voor een woonzorggroep. Er is altijd wel ergens een vacature.

Met haar team ontvangt Francy kandidaten, neemt ze sollicitaties af en stelt ze contracten op. Maar belangrijkst van alles: ze mag mensen een baan geven. Een plek om hun brood te verdienen, nieuwe mensen te ontmoeten, iets voor een ander te betekenen en zelf te groeien.

Zonneschijn. Blauwe lucht.

verbinden_story_afbeelding1.pngHet onweer barst los

Corona kwam als een donderslag bij heldere hemel. De lucht betrok en alles werd anders, grauw en afstandelijk. 

Lockdowns kwamen, veel locaties moesten sluiten. Waar het kon, werd geïmproviseerd. Buffetten werden lunchtasjes. Een glimlach verdween achter een mondkapje. Bij elkaar op de borrel werd afhaalkoffie op afstand.

En de mooie banen die Francy eerder kon bieden? Die veranderden in zogenaamde 'skeletroosters'. Minimale bezetting van medewerkers. Zodat het werk dat er nog was, gedaan kon worden met zoveel mogelijk ruimte voor hygiëne en veiligheid.

De telefoontjes die Francy kreeg waren van collega's in tranen. Locatiemanagers die hun team hadden verteld dat hun werkplek opeens was verdwenen. Teamleden die alles weg zagen vallen: hun inkomen, hun dagritme, hun praatje met gasten, hun grappen met collega's die ook hun vrienden waren geworden.

De bakens verzetten

Francy's eigen baan werd ook door elkaar geschud. Werving stopte. Geen kandidaten, geen sollicitaties, geen nieuwe matches meer. Ze werkte alleen nog aan de andere helft van haar visitekaartje: mobiliteit. Zorgen dat mensen zo snel mogelijk weer aan het werk kunnen.

Met de vakbonden werd razendsnel een sociaal plan overeengekomen. Elke medewerker wiens functie verviel, kreeg hulp. Individueel en binnen zeven dagen. Het uitgangspunt daarbij was niet ontslag, maar overstappen binnen Albron. Pas als dat niet lukte, werd een contract, tegen een vergoeding, beëindigd.

De horeca en kantoren waren leeg, maar op andere plekken waren er nog mensen nodig. De zorg draaide natuurlijk op volle toeren. En distributiecentra van webwinkels konden de hoeveelheid bestellingen nauwelijks bijbenen. Albron-locaties in die cruciale sectoren konden nieuwe mensen goed gebruiken. Ook kwamen er plekken beschikbaar van collega's die zich vrijwillig aangemeld hadden voor de Plaatsmakersregeling. 

Tegelijk groeide de lijst met collega's die op zoek waren naar een nieuwe plek. Er waren honderden potentiële overstappers te bellen en binnen zeven dagen zo goed mogelijk op weg te helpen. Maar Francy's eigen team was inmiddels gekrompen naar twee. Zo was er geen beginnen aan.

Ze had hulp nodig.

Hulp is onderweg

Als Francy een vacature zou hebben geschreven voor het type dat ze zocht, had daar ongetwijfeld in gestaan: heeft een hart voor mensen. Biedt een luisterend oor en denkt in oplossingen. Kent Albron goed.

Maar een vacature was niet nodig. De ideale kandidaat, wist Francy, zat gewoon bij haar om de hoek, bij planning.

Jan was nog niet eens zo lang planner op het hoofdkantoor. Daarvoor had hij 25 jaar op de vloer gestaan in de catering. Van luxe lunches voor een paar VIPs tot congressen voor vijfhonderd man: hij regelde het met zijn team. Jan draaide zijn hand nergens voor om. Neem de schaarste aan koks. Die zijn er eigenlijk altijd te weinig. Dus gaat je kok op vakantie, heb je een probleem. Jan niet, want hij had een speciaal pooltje ‘invalkoks’. Had hij met collega's van locaties in de buurt opgezet. Probleem opgelost.

Natuurlijk ging ook Jans bedrijfsrestaurant door corona terug naar minimaal. Van honderden gasten per dag naar een handjevol. En ook de trainingen gastvrijheid, teambuilding en gesprekstechnieken, die hij gaf op Albron-locaties door het hele land, gingen op pauze. Weg volle werkweek. Maar net als Francy houdt Jan niet van stilzitten. Samen met zijn manager vogelde hij uit waar hij van waarde kon zijn.

Zo stapte Jan over naar een plek bij de planning op het hoofdkantoor. Daar werd hij al snel door Francy gevraagd om collega's in hetzelfde overstap-schuitje te helpen.

Wat deed Albron in 2021 voor haar eigen mensen

Blijf aan boord

Maandagmiddag. Jan werkt thuis, met zijn headset op achter de computer. Het is een lange dag van gesprekken. Het zijn er niet eens zo veel: vijf, soms zes per dag. Maar ze zijn intens. Voor hem, en nog meer voor degene die hij belt. Mensen die kort daarvoor van hun manager gehoord hebben dat ze door de omstandigheden helaas 'boventallig' zijn. Ze zijn verbaasd, boos, verbinden_story_quote1.pngverdrietig, angstig. Soms allemaal tegelijk. Jan weet wat ze doormaken, het was hem zelf immers ook overkomen.

De laatste op zijn lijst voor vandaag werkt al twaalf jaar bij Albron in verschillende bedrijfsrestaurants. Hij herhaalt het credo dat hij met Francy heeft afgesproken: blijf aan boord. Het is de kortste samenvatting van zijn doel van elk gesprek: kijken of iemand binnen Albron wil en kan blijven. Een nieuwe koers uitzetten, zodat iemand verder kan.

Zijn aanpak kan hij inmiddels uittekenen. Eerst: luisteren, luisteren en nog meer luisteren. Iedereen heeft zijn eigen verhaal. Pas als dat op tafel ligt, kunnen ze verder kijken. Hij heeft een optie voor haar: een plek als voedingsassistent in een ziekenhuis. In de buurt, maar wel soms in het weekend. In een mooi team, maar wel met nieuwe mensen. Hij heeft plaatjes en een beschrijving van de nieuwe plek op zijn bureau liggen. Daar vragen mensen vaak om. Een beeld van het onbekende.

Als het gesprek is afgelopen, staat Jan op en strekt zich uit. Het was een mooi gesprek, ze gaat er over nadenken. Hij belt haar sowieso deze week terug. 

Direct getingel in Jans headset. Het is Francy. Ze maakt een rondje onder haar bellers om de dag door te nemen. Kijken wat er is gelukt. En wat niet. Vanochtend had Jan nog iemand die volhield: "Ik kom gewoon morgen naar het werk." Hartverscheurend. 

Francy heeft gelukkig goed nieuws: drie mensen op een nieuwe plek. Twee binnen Albron. Voor de derde had ze een aantal concurrenten gebeld. Of zij nog een plek hadden in de buurt van Rotterdam? Gelukt. Op een ander schip, maar wel aan boord. Dat is het belangrijkste. 

Weer op stoom

Lente 2021. De winter is voorbij, de coronamaatregelen versoepelen. Veel mensen denken weer aan vakantie. De boekingen bij Center Parcs gaan over de kop. In de zorg gaan de schouders er nog eens onder. Zorg die eerder niet kon, wordt nu ingehaald.

Voor Francy betekent het weer een nieuwe wending in haar werk. De twee delen van haar functietitel, Recruitment en Mobiliteit, draaien nu allebei op volle toeren.

Schermafbeelding 2022-05-06 om 13.16.16.pngDe R van recruitment is terug van weggeweest. Vacatures gaan online. Campagnes laten de vacatures bij mensen van het scherm afspatten. Fulltime, parttime, bijbaan. Center Parcs heeft overal mensen nodig voor de zomer. Ook belt Francy iedereen die in de vorige ronde geen geschikte plek kon vinden. Nog een keer proberen om mensen weer aan boord te helpen.

Zo mindert de M van mobiliteit evenmin. Bij nieuwe vacatures heeft een interne kandidaat die een nieuwe plek binnen Albron zoekt, een streepje voor. Want wie een baan zoekt die nog beter bij hem of haar past, grijpt een kans om te groeien.

Weer een piek voor Francy dus. Een mooie dit keer. Grote groepen collega's die starten op een nieuwe plek. Het geeft veel energie, maar ook drukte. Gelukkig heeft ze een paar systemen om op te leunen.

De Albron Academy is van start gegaan. Alle opleidingen, cursussen en e-learnings onder één dak. Van praktische vaardigheden tot leiderschap. Vindt Francy bijvoorbeeld een nieuwe medewerker voor in de zorg, dan wordt die standaard getraind in kennis van allergenen en slikproblemen. Cruciaal voor veilig genieten van eten en drinken.

Ook hangt er een nieuw computersysteem achter de vacatures. Locatiemanagers kunnen nu zélf alle kandidaten zien die op hun vacatures reageren, en gesprekken inplannen. Is de sollicitatie een succes, dan maakt het systeem automatisch een contract op. Francy reist het hele land door om locatiemanagers te begeleiden in deze nieuwe aanpak. Het is soms best even wennen. Zo spreken managers nu zelf het salaris af met hun sollicitant. Maar het resultaat is perfect op maat: de locatiemanager weet immers precies wat het team nodig heeft.

Een warm welkom

Kwart over vijf 's ochtends. Marisa heeft haar ontbijtje nog niet gemaakt, maar al wel een felicitatie in de groepsapp gezet. Haar nieuwste teamlid, net overgestapt, is vandaag jarig. Als Marisa een paar uur later op haar werk komt, zijn er nóg 27 felicitaties in de app. Ze ziet een brede glimlach op het gezicht van de jarige. 

Systemen, trainingen, afspraken, ze zijn allemaal belangrijk voor een goede start op je nieuwe plek. Maar het allerbelangrijkst is natuurlijk degene die je ontvangt.

Als je in de horeca van het Franciscus Gasthuis komt werken, wordt je door Marisa ontvangen. Het Franciscus is een Rotterdams ziekenhuis: geen woorden, maar daden. En dat past bij Marisa. Als locatiemanager heeft ze een team van 28 medewerkers. Samen regelen ze alles, van restaurant tot koffieautomaten.

Haar credo: je werk is je ontspanning, want thuis heb je al shit genoeg.

Haar aanpak: vanaf het begin rekening houden met waar mensen vandaan komen en wat hun wensen zijn. Pas je op dinsdagmiddag op je kleinkinderen? Dan roostert ze je op dinsdagmiddag uit. Heb je last van je knie? Dan sta je de komende twee weken in de winkel, kan je tussen klanten door even zitten. Heb je nog nooit met een dienblad gelopen? Koppelt ze je in je eerste week aan iemand met ervaring. Dan leer je het zo. Als Marisa een oplossing voor je ziet, zal ze je die bieden.

Dat een warm welkom belangrijk is, weet Marisa uit ervaring. Ze verwelkomde afgelopen jaar elf overstappers in haar team. Twaalf als je haar zelf ook meetelt, want eind 2020 werkte ze nog in de bedrijfscatering.

Een ziekenhuis is dan even schakelen. Zeker omdat de restauratie daar zich steeds meer ontwikkelt tot horeca zoals we die kennen uit de stad. Open van 8.00 tot 21.00 uur. Latte macchiato's in de ochtend, pizza’s in de avond. Bij de verbouwing die eraan komt, laat Marisa in het restaurant een aparte ruimte bouwen. Want waarom zou je je volledig verzorgde kraamfeestje niet in het ziekenhuis vieren, als je daar toch al bent?

Blurring heet dat in vaktermen. Je bent alles tegelijk: café, borrelplek, restaurant, koffiehuis, feestlocatie. En gasten heb je in het ziekenhuis van ochtend tot avond, van 0 tot 100 en van vrolijk tot verdrietig. Dus je loopt even mee met een kind met een ooglapje op. Maakt de tafeltjes schoon voor de volgende ronde. Spreekt die betraande meneer met dat zakdoekje aan.

Leuk, gevarieerd werk, midden tussen de mensen. Maar behoorlijk anders als je in je vorige baan gewend was om er tussen 10.00 en 14.00 uur vanuit de keuken een bedrijfslunch uit te knallen.

Marisa geeft je tijd om te wennen. In het begin sta je op verschillende plekken: koffiebar, keuken, buffet, kassa. Je leert nieuwe dingen. Maar ook: je ervaart hoe je je sterke punten kan benutten. Want iemand die in de catering gewend was om elke dag in een half uur honderd broodjes te maken, kan een ander laten zien hoe je dat doet. En dat komt van pas als er een massale personeelsbijeenkomst is in het ziekenhuis.

Houd rekening met elkaar. Dan wordt je werk vanzelf je ontspanning. Ja toch! Niet dan?

Een nieuwe koers

Of 2021 Francy's meest ontspannen werkjaar is geweest? Nee, zeker niet. Het golfde van het ene naar het andere uiterste. Er was stress en verdriet.

Maar er is ook iets moois aan het oppervlak gekomen: het succes van mobiliteit. Als je mensen op een plek krijgt die bij ze past, kunnen ze groeien en van waarde zijn voor anderen. En halen ze zelf plezier en voldoening uit hun werk.

Zoals Chris.

Rustig vaarwater

Hardrock uit de stereo, vette praat. Zo tegen vieren is dat wat je hoort in de keuken van Center Parcs Heijderbos. Een uur later zit het grill-restaurant van Center Parcs Heijderbos stampvol met 150 gasten. Dan gaat de radio laag, en het fornuis hoog. Bakken, grillen, koken. Alles afwassen. Door naar de tweede ronde van 150 man: bakken, grillen, koken. Afwassen, opruimen. 22.30 uur thuis.

Zo ziet een werkdag als kok er uit voor Chris. Al meer dan dertig jaar, vijf dagen in de week; en hij vindt het heerlijk.

Maar hij blijkt ziek. Zijn zenuwen doen het niet vlekkeloos. Signalen tussen hersenen en spieren komen niet meer perfect aan. Het blijkt MS. Hij kan nog prima werken, en dat wil hij ook. Maar de druk van vijf dagen knallen in een rumoerige keuken verergert zijn klachten. Dat wil hij niet meer.

Chris trekt aan de bel bij Albron. Met hulp van een jobcoach stapt hij over. Hij wordt kookheer op een zorggroep. Nog altijd kookt hij vijf dagen in de week. Maar dan voor zestien vaste bewoners in plaats van driehonderd vakantiegangers. Vanuit een keuken midden in het gebouw. Iedereen komt langs. Een dementerende bewoner vraagt of hij kan helpen. Tuurlijk. Hij is opgegroeid in dezelfde Nijmeegse buurt als Chris. Gespreksstof genoeg voor heel wat aardappels schillen.

 

Als iedereen om 17.00 uur aan tafel zit, maakt Chris een rondje. Of ze de stamppot lekker vinden. Of ze de volgende keer liever nasi eten. Hij ziet zijn gasten genieten. Een kwartiertje later gaat hij tevreden naar huis.

M, A, B, C

Francy wordt blij van een verhaal als dat van Chris. Je kunt het mobiliteit noemen, of duurzame inzetbaarheid, dat maakt niet uit. Het gaat erom dat iemand op de juiste plek zit en daar kan doen waar hij goed in is.

 

Een gezonde soep koken voor een patiënt die werkt aan zijn herstel. Een verse lunch samenstellen voor een manager die terugkomt op kantoor na een bezoek aan een klant. Een glimlach op het gezicht toveren van een kind dat voor het eerst met zijn ouders op vakantie is. Passie hebben voor gasten en ze verrassen, verwennen en verleiden met eten en drinken kan op vele manieren.

In 2022 maakt Francy er werk van dat iedereen binnen Albron weet welke kansen mobiliteit biedt. Want met zoveel mensen door het hele land, gaat dat niet vanzelf. Laatst was er nog een stagiair op een park in Zeeland. Iedereen was blij met haar en wilde graag met haar door. Maar ze woonde in Rotterdam. En het uur reizen, vaak met een file erbovenop, stond in de weg. Had het team daar maar geweten dat Marisa nog wel plek had voor zo'n topper. Op een kwartiertje fietsen.

 

En Jan? Die is alweer een overstap verder. Nog steeds om de hoek van Francy, ditmaal bij de Servicedesk. Ook daar doet hij wat hij zo goed kan: luisteren, problemen signaleren en een oplossing aanreiken. Nu aan collega's met een kapotte kassa, een klacht over komijnekaas of een vraag over statiegeld.

De M van mobiliteit staat vanaf 2021 vooraan in Francy's alfabet.